Thuiskomen bij jezelf is durven het anders te doen

Het knaagt

Je denkt dat je het goed voor elkaar hebt. Je baan loopt, je gezin draait, je bent gezond, je doet je best. En toch knaagt er iets. Een sluimerend gevoel dat het leven meer vraagt dan alleen volhouden en voldoen aan. Dat gevoel dat je ergens onderweg iets bent kwijtgeraakt. Datzelfde overkwam mij ook.

Ik wil leven niet meer uitstellen!

Recent mocht ik weer een Soulquest-reis begeleiden in Spanje. Onze retraites zijn er voor mensen die verlangen naar rust, richting en hernieuwde verbinding met zichzelf. Wat ik zelf zo bijzonder vind: ook als trainer reis je mee. Je begeleidt, maar je doet zelf net zo goed innerlijk werk. Deze reis voelde voor mij als een thuiskomst. Of beter: een terugvinden.

Ik merkte al langer dat ik op een kruispunt stond. Alles leek op orde, maar van binnen kostte het pad dat ik liep – met name op werkgebied – mij steeds meer energie. Ik was mezelf een beetje kwijtgeraakt in de zorgen en verwachtingen van anderen. In mijn rol als teamleider binnen een mooie organisatie voelde ik de verantwoordelijkheid, maar vergat ik mezelf. Ik rende, zorgde, hield alle ballen hoog. En telkens dacht ik: “Ik rust wel uit tijdens de vakantie.” Of: “Met de feestdagen komt er vast ruimte.”

Maar precies dat werd het keerpunt. Ik besefte: ik ben 41. Ik wil niet alleen maar werken. Ik wil ook léven. Tijd en energie overhouden voor mijn twee geweldige kinderen, die midden in de puberteit zitten. Deze fase – hún fase – komt nooit meer terug. De verhalen van jonge mensen die ziek worden, denk maar eens aan het bekende zangkoppel Suzan en Freek, raakten me meer dan ooit. En ik besefte: niets is vanzelfsprekend.

En daar was de omslag!

Tijdens de Soulquestreis was daar die ene dag die voor mij het verschil maakte: de visionquest. Een dag van vertraging, verstilling en verbinding, in afwachting van tekens, een vision. We zijn dan met niets anders bezig dan contact maken met de natuur en onze innerlijke stem. En precies daar, in de stilte, voelde ik het: Het mag anders. Ik mag anders kiezen. Zonder schuldgevoel.Zonder mijn loyaliteit aan anderen te verliezen.

Nee, er verscheen geen groot hemelbord met de tekst “Willem, sla linksaf.” Maar ik voelde in mijzelf de ruimte ontstaan; dát was mijn teken. Het verlangen om open te staan. Om te onderzoeken wat er mogelijk is, als ik kies voor míj.

Mijn mindset sloeg om en alles werkte daarin door

Een paar weken later, terug in Nederland, hoorde ik over een interne functie die vrij kwam op mijn reguliere werkplek. Een rol waarin ik mijn kwaliteiten kan blijven inzetten – maar op een manier die beter bij mij past. Met meer balans. En met meer ruimte voor mezelf én mijn gezin.

Ik voelde direct enthousiasme. En… ik ben aangenomen.De woorden klonken als muziek in mijn oren:"Willem, we willen je graag hebben." Niet alleen een nieuwe functie, maar vooral een bevestiging: het is oké om te kiezen voor een weg die beter past. Ook als dat betekent dat je iets moet loslaten wat je lang hebt vastgehouden. Dat is écht thuiskomen bij jezelf.

Een uitnodiging aan jou, de lezer

Herken jij dit? Dat je alles ‘goed’ doet, maar jezelf ergens onderweg bent kwijtgeraakt? Dat je veel zorgt, geeft, draagt – maar niet meer weet wat jóu eigenlijk voedt?

Weet dan: het is niet egoïstisch om voor jezelf te kiezen. Het is essentieel. En soms heb je daar afstand voor nodig. Stilte. Ruimte. Een andere plek. Onze Soulquestreizen zijn daar precies voor bedoeld. Niet zweverig, maar met beide benen op de grond.

En.. je hoeft het niet alleen te doen – we reizen samen.

Ga je met mij mee op reis? Ik zie je graag op onze Camino van het Hart van 18 - 24 oktober, die ik samen met Anna begeleid.

Willem